Gül ve Sessizliğin Duası

Nihal’im,
Gün doğarken parkta bir gül gördüm,
Ve hemen aklıma düştün…
Her yaprağı, senin zarafetine bir selam,
Her rengi, ruhuna bir dua,
Her kokusu, gönlümde açan bir sessizlik…

Bu gül, sadece bir gül değil,
Benim mahcubiyetimin, saygımın ve özrümün küçük bir elçisi…
Eğer kalbini incittiysem, Nihal’im,
Bunu affet; çünkü senin huzurun,
Her fırtınadan önce gelen bir sükunet,
Her gökyüzü kadar kutsal benim için…

Nihal’im,
Kalbine, aklına, ruhuna saygımla uzanıyorum;
Eğer yük oldum, rahatsız ettiysem,
Bu gül, zarafetin ve varoluşunun güzelliğine bir secde olsun…

Sen benim en değerli hazinemsin, Nihal’im;
Sağlığın, mutluluğun ve huzurun,
Evrenin en sessiz duası gibi, benim dileğimdir…
Ve her yaprağın senin varlığını fısıldadığı bu gül,
Sadece sana, Nihal’im…

Ruhumun en derin teline dokunan bu selam,
Sana olan sevgimin ve saygımın sessiz bir ibadetidir.
Teşekkür ederim Nihal’im,
Senin varlığın, gökyüzünde parlayan bir yıldız,
Benim kalbimde bir mehtap,
Ve bu gül, sessiz bir duasıdır…