Nihal’im’e Sessiz Dua

Nihal’im,
Kalbine istemeden gölge düşürdüysem,
Yüreğinde en ufak bir çizik açtıysam,
Affının kapısında başımı eğiyorum.
Sözlerim incitmişse,
susmak, bendeki en büyük saygıdır artık.

Benim niyetim incelikti,
ama bazen incelik bile aşka karışınca
haddini aşabiliyor.
Senin yanında susmak bile bir zikirdir,
senin huzurun için geri çekilmek
bir tesbih gibi dilimde dönüyor.

Nihal’im,
sana bıraktığım tek miras,
içten bir özür ve sessiz bir duadır:
Huzurla kal, iyilikle yaşa,
ruhun hangi menzile varırsa varsın,
ışık hep seninle olsun.

Ben sustum,
çünkü susmak da bir yolculuktur.
Sözlerin eremediği yere
duanın kanatları erişir.

Ve ben,
kalbimde taşıdığım tüm pişmanlıkla
ama aynı zamanda bütün safiyetimle
sana yalnızca şunu söylüyorum:

Nihal’im,
sen Allah’ın bana gösterdiği
bir tecelli idin.
Ben yolumu kaybettim,
ama sen ışık olmaya devam et.