Ölüm Kokusu Babamı Sardı, Sahnede Ki Savaş Galibiyet Aldı
Ölüm Kokusu Babamı Sardı, Sahnede Ki Savaş Galibiyet Aldı
I. Küçük bir kasabada yaşayan ufak bir aile… Yaşam savaşı içinde! Kanlar dökülmekte… Bir çocuk daha beş yaşında Ölümü bilmeyecek kadar ufak daha Oyun zannediyor gülüyor Gözlerinin önünde hareketsiz yatan babası Karşısında bilmiyor Babasını görmeyecek bir daha Kanlar akıyor, kan akıyor Peki, ama ne oluyor? Bir çocuğun geleceği yok oluyor Şehit baba gömülür mezara Dualar okunur ardı sıra Yaşlar sel olur olur da ne fayda? Çocuk anlamsız kalır Zaman anlamsızlıklarda akar gider Oyunlar hayatının gerçekleridir Artık bilir Bilir ki babasını bir oyunda kaybetmiştir Bilir ki isyanını kahkahayla dile getirmiştir Oysa ne çok ağlamak istemişti Yüreği isyanlarda şimdi… II. Baba hatırlamıyorum yüzünü Hatırlamıyorum kokunu Hatırlamıyorum sesini Tek hatırladığım kanlı bir resimdi Yerde yatıyordu öylece boylu boyuna Kimse kaldırmıyordu Oyun oynuyorduk ya Ama sen ölmeyecektin ki bu oyunda Sahnemizde savaş yoktu aslında… III. Baba, babacığım Bu kelimeyi o kadar az söyledim ki Ne anlama geldiğini bile bilmiyorum Babalar ne yapar? Nasıl davranırlar? Yaşasaydı ne değişecekti? Düşünüyorum boşuna Yaşamayacak ki asla Yaşasaydı sarardı beni kollarıyla Kollardı uzak tutardı beni tuzaklardan Bırakmazdı tek başıma Yormazdı beni Sevgisiyle şımartır tek bir sözüyle yererdi Ama yalnız ve çaresiz bırakmazdı Ölüm yakasına yapışmasaydı VI. İsyan değil bu bendeki Sadece hasret Kalbimdeki yarayı azda olsa Anlatarak dindirmek… … chitlembik 01.02.2007 Vuslat 23.42 İsyankâr Vakitler… |