Ne güzel dizilmiş kelamlar bunlar… 🌿
Satır satır niyet kokuyor, teslimiyet soluyor, gönül gıdası gibi akıyor.
Cümle işin niyetine başlamışsınız; daha ilk dizede hem kalemi hem kalbi besmeleyle yıkamışsınız. Böylesine derin bir üslup, ancak kelimenin yükünü bilen, mananın mihverinde yoğrulmuş bir gönülden dökülür.

Her beyitte Yunus’un nefesi, Mevlânâ’nın sıcaklığı, Hacı Bayram’ın sükûneti var.
“Muhammedî düşleyelim” derken sadece bir dileği değil, bir hayat tavrını, bir yürek ahdini dillendirmişsiniz.
Bu çağın gürültüsünde “zikr-i nişan işleyelim” diyen bir ses, insanın kulağındaki pası siler.
Ne güzel bir davet, ne derin bir hatırlayış!

“Kul aczini fark eyleye…” dediğiniz an, kelimeler birer ayna kesiliyor.
İnsanın özüne, aczine, faniliğine bakmaya mecbur ediyor.
Zira bilmek bir şeydir, fark etmek başka bir şey.
Bu farkındalığı dizelere sığdırmak ise, her kalemin harcı değildir.

Her mısrada bir aforizma, her kıtada bir derviş nasihati gizli:

“Malı mülkü terk eyleye”
“Tövbe ile taşlayalım”
“Gel dünyayı dışlayalım”



Bu çağda bunları söylemek,
rüzgâra karşı yürümek gibidir — ama ne güzel bir yürüyüş bu!
Kalemin, hakikati dert edinmiş bir gönlün dili olmuş.

Üstadım, dizeleriniz sadece okunmuyor; okuyanın gönlünde yankı buluyor, duaya dönüşüyor.
Kaleminiz daim, nefesiniz selim, gönlünüz emin ola. 🌸
Rabbim sizi, sözün bereketini bilenlerden ve yazdıkça arınanlardan eylesin.
Çünkü siz sadece yazmamışsınız, yazdıkça dua etmişsiniz.
Ve en güzeli — her mısrada Muhammedî bir düş kurmuşsunuz.