Yedi cihana hakim, Osmanlı kan kaybederken,
Paşalar damat olma, şehzade telaşında.
Valide Sultanlar ki, iktidar yarışında.
Dua ve niyazlarla, şehzadeler gün doğdu.
İktidar hırs uğruna şehzadeleri boğdu.

Bir saray ki düşünün; eğlencede dem-bedem.
Hâzâ terfi alırdı, gazalarda kaybeden.
Erkan-ı devlet zayıf, yönetmek büyük beden.
İşe yarar insanlar, Hümayun’dan kovuldu
Hazine yardım diye, hainlerce soyuldu.

Paşalar haberdardı, kopan her bir parsadan.
Bal tutan pay alırdı, güneş gören arsadan.
Saray dili yabancı, ek arapça -farsçadan.
Avam fakr ve zaruret içre yanar kavrulur.
Sultan-ı yegahım ki, hoş sedada savrulur.

Muasırlaşmak için, Fransız’a yanaşıp,
Görgü ve tevazuda, İngilizle dolaşıp.
Fakirin evladıyla, cephelerde yol aşıp.
Ajanları sarayda, kuş sütüyle besledi.
Zevkten uykuya yatıp, tebessümle esnedi.

Çatırdadı direği ve su aldı kadırga.
Kuzgun kahkaha attı, eşindi çöpte karga.
Hainler yürüdüler, iz görünmedi karda.
Osmanlı yanıyordu, kendi yaktığı korda.
Allah’ım koru Türk’ü, imparatorluk zorda.


Emine Balı Oğuz