Bir umut doğdu gözlerinde yaşamaya dair,
Sanki bin yıllık karanlığa bir sabah armağan edildi.
Güneş bile kıskandı o anı
Çünkü ilk defa bir çift gözde
Bütün bir ömrün anlamı gizlenmişti.

Ben o an anladım
Bazı mucizeler sessiz olur,
Bir bakışta başlar, bir kalpte filizlenir.
Ve bazen bir gülüşün ucunda
Bütün hayat yeniden yazılır.

Bir bahar gibi girdin gönlüme,
Kışlarımı unutturdun usulca.
Dallar kuruydu, toprak yorgundu,
Ama senin adın geçince her şey yeşerdi.
Kuşlar bile bir başka öter oldu,
Rüzgâr saçlarını okşarken dua eder gibiydi

Bir umut doğdu gözlerinde,
Ben o umudun içine sığındım.
Bir çocuğun annesine koştuğu gibi,
Bir nehrin denizine kavuştuğu gibi…
Yorgunluğumu unuttum,
Çünkü senin bakışında dinleniyordu ruhum.

Sen geldin, kelimeler güzelleşti,
Şiirler anlam buldu,
Yıldızlar yere inmeye niyetlendi.
Bir merhabanla yıkandı içim,
Bir nasılsınla iyileşti kalbim.
Oysa ne kadar eksiktim,
Ne kadar yarımdım sen gelmeden önce.

Bir zamanlar kendi gölgemden kaçardım,
Şimdi gölgeni arıyorum gün ışığında.
Bir zamanlar geceler uzun, soğuk ve sessizdi,
Şimdi sensiz geceler bile seni anlatıyor fısıltıyla.

Bir masal gibiydi seninle karşılaşmak
Ne prenses, ne büyü, ne mucize gerek.
Bir çift göz yeterdi bana,
Bir umut dolu bakış, bir kal deyişin kadar gerçek.

Bir umut doğdu gözlerinde,
Ve ben o umuda sarıldım sonsuz bir inançla.
Düşlerim artık gökyüzü kadar geniş,
Dualarım artık adınla başlıyor her gece
Çünkü sen
Bir kalbin yeniden atma sebebisin,
Bir yarının, bir belkinin, bir yinenin adı.

Ve eğer bir gün yollarımız ayrılırsa bile,
Bil ki ben o gözlerde kalırım hep.
Bir dua gibi saklarım seni içimde,
Bir yıldız gibi taşırım karanlığın koynunda

Çünkü sen,
Sol yanımın umudu, kalbimin son baharı
Ve bu hikâyenin en güzel cümlesisin
Bir umut doğdu gözlerinde yaşamaya dair
Ve ben o umudun gölgesinde ömür boyu seveceğim seni.