Sana doğmayan sabahı neyleyim
Güneş adını unutmuş gökyüzümde
Aydınlık yüzüme değmiyorsa
Karanlıktan ne farkı var söyle

Uyanıyorum
Ama gün uyanmıyor benimle
Saatler ilerliyor
Kalbim hep dünde
Senin gittiğin o eksik o olmaz vakitte

Kuşlar ötüyor penceremde ne fayda
Sesleri senin sesine benzemiyor
Bir sabah düşün
Işığı var ama umudu yok
İşte öyleyim
Sana varmayan yolları yürüyorum
Ayaklarım yorgun
Ruhum yorgun
Her köşe başında seni andım
Her boşlukta biraz daha kayboldum

Sana doğmayan sabahı neyleyim
Geceden farksız yüreğim
Sen yokken
Gün sadece takvim yaprağı
Ve ben
Hâlâ seni bekleyen bir gecenin içinde
Sabaha küskün bir adamım

Sana doğmayan sabahı neyleyim
Kahvemin tadı yok
Seslerin rengi yok
Hayatın bile bende bir karşılığı yok

Sokaklar kalabalık
Ben tek başımayım
Çünkü yalnızlık
Yanında kimse yokken değil
Yanında olması gereken yokken başlıyor

Adını içimden silmeye çalıştım
Her harfin bir yara bıraktı
Defterler senli şiirler ile doldu taştı
Sen bilmedin göremedin

Sana doğmayan sabahı neyleyim
Ben artık yarınları saymıyorum
Çünkü sen yoksan
Yarın sadece
Bugünün daha soğuk bir tekrarı

Ve şimdi
Herkes güneşe bakarken
Ben toprağa yakınım
Çünkü sen yokken
Yaşamak
Yavaş yavaş ölmenin
Daha uzun bir adıdır...