ÇOCUKKEN DAHA ÇOKKEN
Düz tenekeleri kıstırıp ayaklarımın altına
Az kaymadım karlı tepelerden Üç saatte bir gelen kara trene az bağlamadım umudumu Tutturup çivileri raylar altına Az kılıç yapmadım sabah erkenden Islatıp elbiselerimi az dayak yemedim annemden Çocukluk endişesiyle bağlı ayakbılarımla Az koşmadım otomobil arkalarından ............................................ On dört yaşımı az yaşamadım ben Dolu dizgin okul sahalarında Dem vurulacak bir lisanım yok artık Ufak tefek yaralarla atlattım bisiklet kazalarımı Yirmi bir yaşıma ne kadarda ömür sığdırdım ben Şimdi sakallarım var artık kirli sakallarım Koşmadım değil çocuk yaşımla ucube kadınların peşinden Söylenecek bir sözüm yok artık O güzel çoçukluğum nasılda kayıp gitti ellerimden.... ( İBRAHİM YALÇIN ) |
.....SÖYLESE DERDİNİ UTANIR SIRLAR
SÖYLEYECEK DAHA ÇOK SÖZÜN VARDIR VE OLMALI KARDEŞİM YİNE ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR YAZMIŞIN OKUDUKÇA SENİN ÇOCUKLUĞUN GEÇTİ GÖZLERİMİN ÖNÜNDEN NE ÇABUK BÜYÜMÜŞSÜN NE ÇABUK ÖĞRENMİŞSİN USTAÇA SÖYLEMEYİ YANYANA YÜRÜMEYELİ HAYLİ ÇOK OLDU SENİNLE KARDEŞ ELİNE SAĞLIK