Yazgının umutsuz varlıklar için olanı, ya medet bütün gözler kedi gözü, suya sözlü toprak gibi,demir gibi, isimler aklımda canlandıkça bir insan sıfatındaki gülümseme kadar mahsun, de ki; bir daha gözlerinin içine bu denli düsmeyecegim, affı yok bunun sözü yok,suya sözlü çukur gibi,kum gibi... ne vakit bulsa sömürecek bizi, ne izler vardır ki vardığımız yolların sonunda bizi bir yere ulastırmayan,
Kanatlarının asiliğine baş kaldırmış bir yenik serçe,bir hoyrat gülüş,zira kaderi yok saymış, suya sözlü bir türkü,bir ağıt gibi... yakılan kağıtların sözcüklerinde aramak gün geçmeden, bütün tren istasyonlarında soğukluğunu sayıklarken, her deminde soluksuz kaldığım sevişmelerden üstünü başını yırtarak bu durgun saatlerin, her saniyesinde suya sözlü,bir figan,bir cığlık gibi...

Dur!
Seni kaybettigim her yerde.../
Sonra bunca serüvene yeniden başlayabilmek bana kaliyor...

Suya sözlü,
Bir kanit,bir iz,bir biz gibi

İ.Y.L.Ç.N / Van