​Emin Değilim

​Emin değilim gidenin geri gelip gelmeyeceğinden,
Kaldırımların altında biriken o sonbahardan.
Yüzümdeki çizgilerin kaç mevsimlik hüzün olduğundan,
Ya da bu sessizliğin hangi fırtınanın yorgunluğu olduğundan.

​Emin değilim kelimelerin yükünü taşıyıp taşımadığımdan,
Kurduğum her cümlenin bir yalana yaslanıp yaslanmadığından.
Gökyüzünün aynı mavi kaldığından,
Yahut kalbimin hangi yabancıya açıldığından.

​Bir sis ki sardı tüm bildiklerimi, gölge oldu her ışığa.
Ayak izlerim bile ihanet eder bana, nereye vardığımdan emin değilim.
Bu yolda yalnızlık mı kader, yoksa bir ceza mı, bir sığınağa
Ulaşacak mıyım bilmem, kendimden bile emin değilim.

​Korku değil bu, sadece bir tereddüt, ince bir cam önümde,
Kırılsa da mı iyi, kalsa mı yerinde?
Bir bilinmezlik şarkısı çalıyor içimde,
Sonsuzluğa mı yoksa bir hiçliğe mi gittiğimden emin değilim.

​Ne durduğum yer belli, ne de attığım adım,
İçimde bir soru işareti, büyük, derin ve adsız.
Emin değilim, en çok da bu emin olmayışımdan.
Ve sanırım, tek emin olduğum şey de bu: ne yazık ki emin değilim.