🌊 “Deli Karadeniz’in Kızı – Yalanun Rüzgârı”

✍️ Gülhatun’un Kaleminden

Diyisun ha, “yanliş anladun beni,”
He mi ula, dalga mi geçisun denizle, deli?
Ben gözlerumle gördüm ha, yalanun izini,
Senun sesinde titrer başkasının adı şimdi.

Ben sustum ha, kadın oldiğum içun,
Ama içum yanar, kül oldi avuçlarumun içun.
“Ben öyle değilum,” diyisun ya hani,
He, sen öyle değildun — ben seni öyle sandum gari!

Şimdi bak bana ha, dalga gibi dururum,
Ne yel devirebilir, ne sözle yorulurum.
Bir gülüş atarum, dağ taş yankılanur,
Senin yalanun bende — sadece bir anı kalur!

Ama unutma ha, deniz durulmaz kolay,
Kırdun kalbi, taş oldi bu olay.
Bir gün dalga vurur da ağlarsun beni,
Hee ama o zaman ben çoktaan gitmiş olurum,
Unuturum seni gari, unuturum denizi!

🩵 Not:
Kadın bazen ağlar gibi güler ha,
güler gibi susar da kimse anlamaz.
Ama susması yenilgi değil ula —
dalga çekilmeden deniz dinlenmez ha!