BEN KİMİM MİHRİ

Öyledir Mihri
toplasam gölgemi diyorum
toplasam gözbebeklerinden
umudumun titrek aleviyle aydınlatsam gamzelerini
onu karanlıkta sananların bir suskusu olmalı Mihri

Mihri
ben kolay yokuşların yabancısıydım
her seferinde küllerimden doğmayı bildim
çünkü
kasırgaların ters yüzünde soludum dünyayı
ve kaderin azı dişlilerini söktüm ağzından
silüetimi nasıl silineceğimi bilirim suretimden

ruhumun en çıplak yanıyla
arınıp yeniden doğmak için
sâdamı konuşur harflerin kabuk tutmuş sessizliği
ve yeniden yoğursun diye beni toprağa benzetir Tanrı

keşke cüssemin ağırlığı
aklımın ağırlığı kadar olsaydı Mihri
ne yazık ki özlemin ağırlığı kaldı avuçlarımda
metruk bir aşk uğruna
ne onurdan bahsedebiliyorum şimdi
ne de gururdan Mihri

ne kadar silmek istesem de geçmişi
silinmez üzerimden eski sevdaların kiri

olmuyor
“yeter” diyorum kendime
"yeter
olmuyor Mihri
hâlâ kanıyor göğümdeki yıldızların ucu

bu kadarına bile dayanmıyor aynalar
ne zaman aynaya baksam
yüzümde yankılanan kendi inkârım sanki
ben kimim
kimim ben Mihri
kendime bile gölge olamıyorum

Efkan ÖTGÜN