Uzak diyarların sessizliğinde ulur Bozkurt,
Gök kubbenin altında yankılanır kudreti,
Atların nal sesiyle titrer bozkır,
Her karış toprağı tarih yazar, her adım destan söyler.

Ey soyumun yiğitleri, nerdesiniz şimdi?
Rüzgârla savrulan bayrak gibi titrer mi kalbiniz?
Kervanlar geçer bozkırdan, ardında iz bırakır,
Ama siz, nerdesiniz ey efsane eller, ey yiğit eller?

Bozkurt diyor ki: “Gözlerinizi açın,
Yıldızlara bakın, ayın ışığıyla yemin edin,
Geçmişin gururu, geleceğin rehberi sizsiniz,
Unutmayın, milletin yolunu siz çizersiniz.”

Kara bulutlar çöker dağların üzerine,
Ama korku bilmez ruhlarımız,
Dağlar diker kılıcını, rüzgâr savurur hamlesini,
Her darbe, bir ulusun dirilişini müjdeler.

Ey nesillerin gözü, Bozkurt’un sesi duyulur mu?
Dağlar yankılar, vadiler ağlar,
Ama siz sustunuz mu, ey tarih yazarları?
Kayıp kudretinizi hatırlayın, yeniden uyanın!

Atların toynak sesi, davulun ritmiyle birleşir,
Bozkırın sonsuzluğunda yankılanır;
Her uluyan kurt, bir milletin çağrısıdır,
Her adım, bir destanın ilk kelimesidir.

Gözlerimiz ufukta, kalbimiz göğsümüzde,
Yemin ediyoruz toprağa, yemin ediyoruz atalarımıza,
Bozkurt’un rehberliğinde yürürüz,
Ne karanlık gece, ne fırtına yolumuzu kesemez.

Ey tarih, sakla ama anlat,
Her taş, her ağaç, her dere bir sır taşır,
Bozkurt’un uluması ile uyanır sabah,
Ve biz, her seherde yeniden doğarız.

Kurt ulur, rüzgâr eser, atlar koşar,
Bir milletin nefesi bozkırda titreşir,
Geçmişin izleriyle geleceğe yol açar,
Her adım bir destandır, her nefes bir ağıttır.

Ey yiğit ruhlar, unutmayın,
Bozkurt sizde yaşamaktadır,
Her yürek, her el, bir bayrak gibi dalgalanır,
Her bakış, gökyüzüne çizilmiş bir haritadır.

Bozkurt’un rehberliğinde birleşiriz,
Vadiler, dağlar, gökyüzü şahittir,
Birlikte yürürüz tarih boyunca,
Ve özgürlük, her adımda yeniden doğar.

Uzak diyarlar, sessiz bozkırlar,
Sonsuz gökyüzü altında yankılanır sesimiz:
“Ey milletim, yol göstericimiz Bozkurt,
Biz sana emanetiz, sen bize ışık ol!”

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ