0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
103
Okunma
Son baharda savrulmuş kuru yapraklar gibi,
Çekip gideceksin toprak altına.
Bir gün gideceksin.
Hüznünü içindeki yarana gömecek.
Gözyaşlarından, içinde bir pınar yapacak.
Ve öylece bakacaksın ufka.
Bir gün dönüp dönüp ardına baktığında,
Soluğun mızrak gibi göğsüne saplandığında,
Anlayacaksın.
Ayrılığı, bekleyişi...
Ciğerinin kokusunu duyacaksın.
Anılar beynine dolu gibi vurduğunda,
Gözyaşlarını biriktireceksin,
Dua’ya açılmış avuçlarına.
Aklın mı?
Ayakların mı?
Nereye gideceğini bilmez?
Titreyen bacaklarınla,
Oturuvereceksin kaldırıma.
Atıp içine yağmur damlalarını,
Karlı bir gece de misâl.
Soluğa hasret kalmış gibi,
Rüzgarı içine çekeceksin.
Bir vazgeçiş, bir yıkılışla...
Bahar da çiçeklenmek için,
Yeniden yeşermek için,
Ufka doğru süzüleceksin,
Bir Seher Vakti...
