Mermiler mi yağar olmuş
Göğünde yağmur yerine
Tebessüm yerini
Hüzün ve endişeye bırakmış
İnsanlık ölüyor

Yeni bir elbise giyemeden
Sardılar mı bedenini kefene
Ailene sarılamadığın tenine
Toprak mı sarılır olmuş
İnsanlık ölüyor

Gülüp oynardı çocuklar
Sokaklarda bir zamanlar
Şimdi hem anne hem babalar
Saçları ağarmış sırtlarında yük var
İnsanlık ölüyor

Bilmem ki hangi göğe bakarak
Ne hayal kurmuşlardı bir zamanlar
Evleri yıkıldı şimdi başlarına
Hangi gülücük hangi sohbetler
Kaldı enkâz altında kim bilir
İnsanlık ölmekte

Yoldan geçerken çok ağladın mı
Geri gelir mi yaşıyor mudur diye
Olmayacak umuda kapıldın mı
Yok yerden için dolup
Sessiz sessiz çok ağladın mı
İnsanlık ölüyor

Yıkıntı altında kaç kişi çıkardı kim bilir
Küçük bir sevinci sevgiyi evladını
Kim bilir kaç anne babanın
Göz yaşına tanık oldu gökyüzü
Kaç yetim kaç öksüz ah bıraktı
Yıkıntı altında yangında bastığı toprakda
İnsanlık ölüyor

Sevinç gözyaşları yerini acıya bırakmış
Kim bilir nelere tanık oldu gözleri
Neleri saklıyor kalpleri
Halâ Allah diyor dilleri
Bu iman ne denli kuvvetli
İnsanlık ölüyor milim ötede değil
İçimizde çevremizde...
Bu bir soykırım bir katliam 🇵🇸