Kalbim dara düştü, bir falezin ucunda,
uzak deniz ışıkları parmaklarımda.
Gözlerini yıldızlar çizer usul usul —
her çizgiye takılır gecemin soluğu.

Rüzgâr fısıldar adını kulak küresine,
gece uzadıkça gölgem sana sarılır.
Anların yankısı düşer göğsümün tam ortasına;
yokluğun bir sonsuzluk kıvrımında düğümlenir.

Zemberek sustu; saat senin yokluğunda takıldı,
zaman eğrildi, nefesim ritmini kaybetti.
Zemheri çekildi; yaylalar öğleye göç eder gibi,
ben de eksildim — göçün gölgesinde yarım kaldım.

Sessizlik çökerken evime, köşeler senden iz taşır;
kapı arkalarında senin adının yankısı saklı.
Her adımımda bir sen, her nefeste küçük bir an,
yarım kalan ben, seninle tamlanırdı.

Şimdi gittin — bıraktın beni uzaklara,
dönmeyeceksin, biliyorum; yine de ümit etmek isterim.
Ümidi yakarım avucumun içine, aşkla beklemeye devam;
seninle dolu olmayan zaman bile seni hayal etmek ister.