0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
145
Okunma
Mahpus Ruhun Yelkeni
Özgür diyarlara doğru yelken açmak ister özüm.
Şu dünya dar; şu toprak karanlık, gökyüzüne geçmez sözüm.
Ten kafesi bir karakol, bir zindan;
Ruhum içinde mahpus, kalbimle seyahat etmediğim an.
Zaman, bütün dertlere ilaç diyordun.
Izdırap hayatımızda eksiksiz; yudum yudum.
Gücü yetene râm olmuşuz, biz aciz bu zamanda;
Her taraf yangın yeri, dört bir yan dumanda.
Ay karanlık, zulmet perdesi altında;
Makber gibi dünya, prangalar ortasında.
Kır zincirini, yık duvarları kalbin sofrasında;
Belki de bahar gelir, tam kış ortasında.
Murat Kerem
5.0
100% (2)
