1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
100
Okunma
…
Adını fısıldayan rüzgâr bile uzaklaşıyor
Ve gökyüzü, bakışlarımı taşırken
Karanlığın içinde kayboluyor her umut.
Sen yokken,
Geceler ağır bir taş gibi omuzlarımda
Ve her saat, saat değil
Bir boşluk…
Bir eksik nefes…
Hatıraların yankısı çarpıyor duvarlarda
Ama sen değilsin…
Sadece gölgelerin…
Ve ben, her gölgeyi sen zannedip dokunuyorum
Ama boşluk… sadece boşluk kalıyor elimde.
Kalbim hâlâ seni arıyor,
Ama sen yoksun
Ve yalnızlık,
Benim adımı bile unutturuyor kendi kendine…
Bir gün gelir mi bilmem
Sen tekrar gelir misin yanıma?
Ama şimdilik,
Yalnızım…
Ve bu yalnızlık,
Sessiz bir savaş gibi
Dilimde söyleyemediğim bir çığlık…
5.0
100% (3)
Cevap Yaz