Kalbi körük olanların ormanında
İyilikten tütsü yakıp
Sakinleştirmek istedim karanlığı
Acılar alev aldı elimde


Yanmayı isteyip
Sağanak beklemek
Çelişmek olmazdı
Aşkın kitabında


İlahi kibrin eseriydi
Tanımlanamayan ne varsa
Anlamlandırmak için
Uğraşmıyordum


Geceyi
Üstünde yanan
Alev toplarını
Kalbimi ikiye bölen ayı
Ve
Yüreğimi ısıtan
Sıcaklığını da


Kapanan her kapıyı
Tekrar açılacak mı kıpırtısıyla
Beklemekti özlemek
Hecin develeri gibi
Yola koyulduğumda
Su yerine seni diledim
Ancak o zaman katlanabilirdim
Çölün sunduklarına


Belki
Rüzgarları getirecekti serin çöl geceleri
Kum fırtınaları eşlik edecekti gözün gözü görmediği
Bir öğle vakti ölecekmiş gibi
Yakacaktı sıcaklığıyla
Hesap edilmemiş ne varsa
Vefaya edilmiş yeminler adına
Belirsizlikleri göğüsleyecektim


Takvimleri kovalarken yıllarca
Dönüp yaprakları okumak
Anılara özlemle bakmak
Günün sözü ne olurdu diye
Yüreğine sormak


Geriye bakınca
Sözü şiire bırakalı
Hayli zaman oldu
Sükutu tevil etmek istedim
Elimde yandı bütün mısralar


Kısa bir aydınlık oluyordu ormanda
Bir güzel bakışınla
Geriye kalan
Alabildiğine gözyaşı
Hüzün ve korkuydu


Benim sağanağım da
Böyleydi işte
İnandım ya bir kere
Herkes
Cenneti isterken
Cehennemine
Talip olmuştum
Sevdanın


Kalbi yitenlerin sırtında
Bir hırka da yoktu
Rüyalardaki kadar
Üryandım
...

ŞuLeCan