çıkmışım bir dağın en tepesine,
yol yok, iz yok, yürümüşüm öyle delicesine.
dört bir yanım uçurum,
elimde alemlerin süsü,
bir bakışla doyulamayacak kadar güzel,
nazlı mı nazlı…

maviyle yakınlaştığında bir başka oluyor nedense.
ta doruklarında kaldım bir dağın,
semada gibiydim sanki.
bir bayrağa baktım, bir göklere,
biri diğerine serenat yapıyordu sanki.

bir alem, bir gül,
uçurumun kıyısında bir ben…
taşlara, kayalara inat direniyorum.
rüzgarında savrulmak nasıldır, kim bilir?
hala ayaktayım, hem de dimdik!

her köşesinde memleketimin,
inadına mavilere uzanıyorum,
koynumda ay yıldız ile.
ben semalarda bir gülüm,
koklanmam, ben koklanamam.
benim al kırmızım, kandır canda,
beyazım ise kefenimdir.

şimdi koy beni istediğin yere,
maviler altında olacak nasılsa.
ana kucağı bildiğim bu topraklarda,
alemlere meydan okurcasına dalgalan!
en yücelerde, özgürce…

ve bugün 30 ağustos!
dumlupınar’da yazıldı destanın adı,
bir milletin iradesi, bir ordunun kudreti
göklere yükseldi, tarihe kazındı.

başkomutan’ın sesinde yankılandı hürriyet,
mehmetçik kanıyla mühürledi bu toprakları.
zaferin adı oldu özgürlük,
ve sen ey bayrağım,
dağlarımda, semalarımda
sonsuza dek dalgalan!
*
Mehmet Demir
30825