Eskiden pek elektrik yoktu,
Evlerimizi mum ışığı aydınlatırdı.
O ışıkta sohbetler öyle sıcaktı ki,
Kalpten kalbe akar, gönülleri birleştirirdi.

Renksiz TV’ler vardı, lüks telefonlar yoktu,
İnternet, sosyal medya hayal bile edilemezdi.
Ama sohbet vardı; koyu çaylar eşliğinde,
Gülen yüzler, paylaşılan hikâyeler…
O zamanlar her ziyaret, bir bayram sevinciydi.

O güzel yemekler, tadına doyulmaz,
Mutfaktan gelen kokular evin içinde dans ederdi.
Sabah kuş sesi, doğadaki çiçeklerin rengi
Adeta bir şey anlatır, uyanan kalplere mesaj verir,
Horoz öter, barış atlı köpeğimiz sevinçle üstümüze atlar,
O anlarda dünya durur, ruh huzur bulurdu.

Ama şimdi bakıyorum, çağ değişti,
Mübarek bir misafirliğe gittiğimizde,
Ev sahibi ve misafir ellerinde telefon,
Sayılamayacak markalar, bitmeyen ekranlar…
Sohbet yok, hal hatır yok, komşu kapısı çalınmaz,
Fazla yemekler paylaşılmaz, eller uzanmaz, gönüller birleşmez.

Din, İslam kardeşliği,
O sıcak sohbetler, o paylaşım,
Neredeyse unutulmuş gibi…
O eski dostluk, o muhabbet, o gönül zenginliği…
Yerini yalnızca sessiz ekranlar aldı.

Ey Rabbim!
Bize o eski samimiyeti hatırlat,
Evlerimizi nurla doldur, gönüllerimizi birleştir.
Misafirliği ibadet, ikramı rahmet, sohbeti huzur kıl.
Kalplerimizde dinin, kardeşliğin, iyiliğin ışığı olsun.

Ey Rahmân!
Telefonlardan, ekranlardan uzak,
Bir mum ışığı gibi parlasın evlerimiz.
Her misafir geldiğinde, eller çay bardağına uzansın,
Gözler gülüşle buluşsun,
Sohbet, muhabbet, dua evin her köşesini doldursun.

Sabahları kuş sesiyle uyanalım,
Doğa bize mesaj versin,
Horoz ötsün, köpek sevinçle koşsun,
Ve biz, tekrar eski gibi,
Gönül zenginliğiyle birbirimizi anlayalım.

Ey Rabbim, bizleri unutulan değerlerden ayırma,
Dinimizi, kardeşliğimizi, iyiliği ve tevazuyu hatırlat.
Evlerimiz nurla dolsun, sofralar bereketle,
Sohbetler yürekten yüreğe aktığı bir bahçe olsun.

Ask-i-Divane

yorumlara beklıyorum düşünceleriniz. begenme ve paylasmayı unutmayalım