Yalnızların omzuna yük bindirirsin,
açların ekmeğini çalarsın,
dürüstü mezara, haini tahta çıkarırsın.

Gözünü kan bürümüş,
dostu düşmana kırdırırsın.
Bir gün güneş gibi doğarsın,
ertesi gün kara bir gece kesilirsin.

İyiyi sınarsın, kötüyü beslersin.
Eli nasırlıyı yok sayar,
sırtını dayayanı yüceltirsin.

Kahpe dünya!
Herkese aynı kitabı açmazsın,
kimi sevdayla yanar,
kimi ekmeğiyle.

Ve sonunda,
hepimiz aynı toprağa düşeriz,
sen yine susarsın.

Kahkahası yalan, yüzü kanlıdır,
düşeni tekmeler, zalimi alkışlar.
Kahpe dünya, senin adaletin
zehirden keskin bir bıçaktır.

Garibin ekmeğini çalıp
sofraları krallara kurarsın.
Doğruların dilini kesip
yalanı bayrak yaparsın.

Kahpe dünya!
Bizi birbirimize kırdıran sensin,
bir gün dost, ertesi gün cellat edersin.
Vicdanı susturur, kalleşi konuşturursun.

Bil ki sen de çürüyeceksin,
göğe sürdüğün saltanat
toprağın bağrında pas tutacak.
Kahpenin ömrü uzun olmaz,
sen de biteceksin dünya!