MAVİEşkin atlarla geçtim ölümün kıyısından Gülüm zamansız düştüm bir gönül kayasından Bilmezdim ilk yokuşu delice tırmanan da Sormadım nedenini savrulurken zamanda Bir sevdayı düşledim bilmezken düşmek nedir Düştüğümde anladım düşmek ölmek gibidir Bugünden kalma bende yaşamak düş korkusu Her dağın ardı bir dağ ve her yükseliş pusu Ne dağ biter ne yokuş kalırsın bir etekte, Düşer boynun bir yana yediğin son kötekte Artarken korkularım güneş yarım ay yarım Kim korkulu düş görse ilk önce ben duyarım Yorgun düştü bedenim gözüm görmez ırağı Bir Leyla’yı astılar tırmanırken son dağı Doluyorum boynuma simsiyah saçlarını O çoktan çekip gitti üstlendim suçlarını Her Leyla’nın ardından Mecnun’a kalır bir ah Katran karası gece kim bekler böyle sabah Anne elimde olsa gelir miydim bu çağa, Ben bu düşü görmeden yatardım bir bıçağa Ecel kuşum çok arsız yavaşça ölüyorum Sakın aldırma anne ölüme gülüyorum Özlüyor artık ruhum serin servilikleri, Gülüm, sana bıraktım bütün mavilikleri Hayrettin YAZICI |
Sevgi ve hürmetle,