Konuşmuyorsun Züleyhâ,
Ama bu suskunluk değil…
Bir tür secde belki de,
Kudüs kadar sessizsin;
Yıkılmış, ama hâlâ mübarek…

Sözlerin yerine taş düşüyor içime,
Her suskunluğun bir minare kadar uzun.
Gözlerin bakmasa bile bana artık,
Kalbinde hâlâ ezan var gibi,
Hâlâ bir kıble taşıyor adım.

Sen sustun,
Ve ben, Filistinli bir çocuk gibi
Kelimelerimi taş yaptım.
Belki birini kalbine atarım diye
İçimde ayaklanıyor mısralar.

Sen konuşsan,
Bir Mescid-i Aksa doğacak dilinden,
Ama sen sustun…
Ve ben harabelerinde geziyorum
Bir aşkın yıkıntılarıyla.

Ne çok mavi vardı gözlerinde,
Gökyüzü bile gıpta ederdi bakışlarına.
Ama şimdi…
Bir işgal gibi yayıldı sessizlik
Gözkapaklarının ardına.

Ben seni dinlerken değil,
Susarken sevdim en çok.
Çünkü sessizliğin,
İnanan bir kalbin
İçten yükselen tekbiri gibiydi.

Kalbim haritadan silinmiş bir şehir gibi,
Sadece dualarda varım artık.
Senin suskunluğuna bile razıyım
Yeter ki kutsallığın geçsin içimden,
Bir ezan gibi, bir hicran gibi…

Bir selâ gibi döküldü ismin içime,
Her harfinde ayrı bir matem.
Züleyhâ,
Ben seni anlatmıyorum kimseye,
Çünkü senin aşkın bir sırra benzer.

Eteklerinde gül dökülürdü eskiden,
Şimdi ise taş ve yas…
Ama ben seni taşırken kalbimde,
Yorulmadım,
Çünkü sen bir Kudüs kadar hafif ve ağırdın.

Kalbimde hâlâ yanıyor kandillerin,
Adınla başlayıp,
Adınla biten her secdede.
Susuyorsun ya…
Belki de kalbime en çok benzediğin hâl bu.

Ey Züleyhâ,
Adını andığımda bir vakit ezanı iner göğsüme.
Kalbimde bir mahya yanar sanki:
“Sevmek sabırdır” yazılı,
Ve sen, susarak öğrettin bu cümleyi bana.

Gülüşünden geriye,
Sadece bir kubbe gölgesi kaldı içimde.
Ben orada namaz kılar gibi
Sana bakıyorum hâlâ,
Hiç dönmeyecek bir aşkı bekler gibi…

Seninle konuşmadan anlaştım,
Bakmadan sevdim,
Dokunmadan büyüttüm bu sevgiyi.
Çünkü sen,
Konuşunca dünya, susunca sonsuzluk gibiydin.

Kaç kez işgal edildi içim,
Kaç sabah sustum, sen sustun diye.
Ama bil ki Züleyhâ,
Ben seni barış için değil,
Sessizlikteki direnişin için sevdim.

Kudüs ne kadar susarsa
O kadar kıymetlidir,
Ve sen ne kadar konuşmazsan
O kadar büyüyor içimde
Adının bereketi.

Artık anlıyorum:
Bazı sevgiler dillere düşmemeli,
Bazı aşklar sadece susmalı.
Sen Kudüs kadar sessizdin Züleyhâ,
Ve ben,
Senin kadar susabilmek için
Yüzümü kıbleye çevirdim…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(8 Ağustos 2025)