1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
144
Okunma
Ne rahmet inmiş yüreklere,
Ne merhamet var bu çağda...
Yüreğini ortaya koyan,
Savrulur en keskin fırtınalarda.
Benliğinin külleri savrulur,
Özünü arar dört bir yana.
Sahte bir maskeyle örtülmüş şimdi hayat,
Okşar yürekleri karanlık mecralarda.
Bir anda dibe çekilirsin...
Heyhat, bu ne çırpınış!
Yokluk işler iliklere,
Bu ne kasvet, bu ne kara kış!
Zulmün kiri sızmış toprağa,
Söz geçmez artık göğün yasına.
Gün olur, feryat yükselir
Her yüreğin gözyaşından.
Yakar arşı, deler suskunluğu,
Yağmur olur kirpiklerde.
İner irinli hatıralara,
Kanatır kalbin en kirli kıyısını.
Ve belki ancak o zaman,
Bir nebze olsun,
Arınır Acun’un kararmış yüzü.
Ve doğar içimizde,
Unutulmuş bir sabahın
Sessiz dirilişinin nuru...
✍🏻: MEDİNE DURAN
Şiir Hakkında fikirlerinizi belirtmeniz ricamdır🙃
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz