yine herkesleşiyordu kimliğim
kaybolmuş bir çocuğun can yakan çığlıkları
vedakar sabahların hiç doğmayan ışıkları..

bir vakit esirin olmuştum tüm benliğimle
senden başka kelime çıkmazdı dilimden
günüm gecem her şeyim sendin
sevginin hissiyatıyla renklendim..

.........

fakat keskin bir rüzgarın darbesiyle üşüyor ruhum
sanki yeni bakmışsın gibi gözlerimin içine
yeniden doğuyor bu kalbin ilk atışları
işte sen oluyorsun o gülümseyen
nahif bir bahar yağmurunun ilk damlaları..

göğsüme düşünce saçının telleri
yeni bir hayatı kucaklar gibiyim
sensin yorgunluğumun yegâne ilacı
ve yüreğimin başucunda en güzel anı..

rüyalarımın başrolünde hep sen
yarınlara açılan kapılarımın merhabası
varlığınla aştım bunca yükü
sensin dönmeyen dilimin yetmeyen meramı..

kuytularında gizlenirken sessizce
dilinin altında düşlerimin kırılgan uçları
bıçak gibi keskin sözlerin ve kanatıyor yaramı..

her yolun sonu aşkının mehtabına çıkar
dön aydınlık yüzünü, gösterme karanlığı
yaşat sevinçlerimi ilelebet ey güzel
seninle bildim ben huzurla yaşamayı..