Doğa’nın Feryadı

Dostum, dinle şimdi, kulak ver bana,
Dağlar, nehirler çığlık çığlığa, “Bana!”
Çöplerin yükünü çekiyor her canlı,
Yere atılan her iz, doğaya hançer saplı.

Piknikte Kazan Kayıyor
Mangal yakarsın, kebabın dumanı,
Ama yere attığın poşet kırar kanatları.
İnek ağlar, poşetle boğulur sakın,
Sen attığın çöple yok edersin yaşamı, anla.

Karıncalar da Konuşuyor
“Karınca dili olsa, ‘N’oluyor?’ derdi,
Çöplerinizle mücadeleye biz zor girerdi.
Çöpünü at kutusuna, temiz tut şehri,
Birlikte yaşarız, dost kalır her yeri.”

Çöplerden Korkan Doğa
Yere çöp atan, karıncanın dilini duymaz,
Bir gün doğa isyan eder, sonuç seni bulmaz.
Herkes üstüne düşeni yapmalı, vakit var,
Temizlik vatan borcu, unutma, bu işte karar.

Gelecek Nesiller İçin
Minik gözler bakar, örnek sensin aslında,
Kirletme yaşamı, temiz tut dünya bahçesini.
Bir kağıt, bir şişe bile kahraman olur,
Doğayı sev, yaşa, geleceğe umut sunulur.

Şaka Değil, Gerçek Bu
Çöp atanı uyarmak görevimiz dostlar,
Yoksa doğa unutmaz, verir hesabı postlar.
“Kutuya at,” de, “kirletme, bu işin sonu hüsran,”
Gelin birlikte temiz tutalım her köşeyi, her sokağı.

Sakın Aldırma Değil
Gül, espri yap, ama unutma sorumluluğu,
Her poşet yere atılan, doğaya bir yük çoğu.
Temizlik ciddiyet ister, gönülden başlar,
Doğayla barış, insanlık için en güzel yasar.

Kahraman Olmak Çok Kolay
Çöplerini al, kutuya at, örnek ol çevrene,
Doğa sana minnettar, bakar gözlerine.
Çevreyi koruyanlar, geleceği kurar,
Birlikte yaşarız, yaşam sevgiyle durur.

Dostlukta Temizlik
Doğa bizim yoldaşımız, kardeşimiz, canımız,
Onu kirletme, koru, al daima yanımız.
Her atık çöptür, ama çözüm de bizde,
Gelin el ele verelim, temiz bir dünya bizde.

Son Sözüm Şu
Yere çöp atmak, ne şaka, ne oyun,
Gelin bilinçle yaşayalım, temiz kural koyun.
Doğa bize emanettir, kutsal bir yemin,
Temiz çevreyle, hep birlikte kurarız yeni bir sen.

Hakkı kalabalık