Faili yok
seni;
bir avuç su gibi çarptım yüzüme gözlerinde ormanlar büyüttüm aşkı çizip katladığım kağıt bir gemi bıraktım sesinin mavisine dört mevsimdi ellerin rüzgarına tutundum yaşlı çocukluğumun sarı kurdelesini çözdü taze kadınlığım saçlarımı bıraktım memleketine sevda akıttım göğsümden anne yüzüyüm sana istanbul gibi sev beni seni; kendi cümlelerime sakladım en güzel şiiri parmak ucuna bırakacak dudaklarım soğumasın diye aşk tenine sokulmayacağım üç nokta içine sığacak sevişmemiz sol eline bıraktığım düşlerimle ne vakit yalnızlığa düşsen parmak ucunda diğer yarım özlem demli bardağında dönüp duran yollardan memleket kokusuyla bulut bulut gelirim sürüldüm gülüşüne(*) yağmur ucunda öp beni esinlenme : bir gülün gülüşüne sürgünüm ( Yelda Karataş ) |
seni;
bir avuç su gibi çarptım yüzüme
gözlerinde ormanlar büyüttüm
aşkı çizip katladığım
kağıt bir gemi bıraktım sesinin mavisine