0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
147
Okunma
Dün gece bir düş gördüm,
Karanlık gecelerime inat,
Bembeyaz bir papatya tarlasındaydım…
Sessizliğin sesi vardı orada,
Ve sen,
Beyazlar içinde bir melek gibi,
Gözlerinde yıldızlardan çalınmış bir ışıltı,
Gamzelerinde açmış papatya çiçekleri,
Gülüşün rüzgârla dans ediyordu.
Gelincikler fısıldıyordu adını usulca,
Uzanıp elini verdin bana,
Dokundum…
O an,
Sımsıcak bir bahar doldu içime.
Kalbim bir çocuk gibi sevinçle çarptı,
Başını koydun göğsüme,
Zaman durdu,
Göğsümden geçip kalbime aktın usulca,
Orada sakladım seni,
Orada gömdüm…
Kimse bulamasın, incitmesin diye.
‘’Gitme,’’ dedim sessizce,
‘’Kal, artık ne senin yokluğuna
Ne de yazgıma isyan etmiyorum.’’
Kabullendim,
Bir yudum su gibi içime çekerek seni…
Sensizlikle barıştım,
Yaralarımı senin hayalinle sararak.
Hatırlıyor musun?
Bir bankta oturmuştuk gün batarken,
Sessizlik içinde anlattığın o hayalleri…
Ellerini tutarken,
Sanki dünya bizim etrafımızda dönüyordu.
Bir şarkı çalmıştı uzaktan,
‘’Bu bizim şarkımız olsun,’’ demiştin…
Şimdi o şarkı her çaldığında,
Gözlerim doluyor fark ettirmeden.
Yağmura yakalandığımız o günü hatırlıyorum,
Sırılsıklam olmuştuk
Ama gülmüştük saatlerce,
Sığınacak bir çatı ararken,
Kalbine sığınmışım ben meğer.
Beni ilk kez ‘’aşkım’’ diye çağırdığın an
Kalbim titremişti,
O sesi hâlâ içimde taşıyorum.
Ve vedanın o sessiz gecesinde,
Gözlerin konuşmuştu her şeyi,
‘’Seni seviyorum ama gitmeliyim,’’ der gibi.
Susmuştum…
Çünkü bazı ayrılıklar,
En çok kelimelere küserdi.
Artık seni,
Bir düşte başlatıp, bir duada bitiriyorum.
Sesini rüzgârda,
Kokunu papatyada,
Adını yıldızlarda arıyorum.
Ve geceler boyunca,
Yalnızlığıma seni misafir ediyorum.
Çünkü başka türlü mümkün değil
Dayanmak bu eksikliğe,
Bu sızılı suskunluğa,
Sen yokken en çok sen varsın içimde.
Hayalinle ısınıyor ellerim,
Yokluğunla ağlayan kalbim,
Hayalinle sığınıyor sabaha.
Ey içimin papatyası…
Geçmişin kıyısında yürürken
Her adımda sen varsın,
Bir gülüşte, bir sözde, bir hatırada…
Ve ben,
Seni artık sadece düşlerimde seviyorum,
Yaslanarak hatıralara,
Sarılıp yokluğuna…
Ve yine de,
Huzur buluyorum…