Yolların, vedaların, kavuşmaların
Kıyıyı okşayan başına buyruk dalgaların yolcusu
Gidişin olacaksa gelişin
Git, gelme! ..

Bırak, aksın tersine bu nehir
Döner gelir, bulur ıslak bakışlarını yeniden...
Eğme başını ne olur!
Eskisi gibi bak Güneş’e.
Zararsızdır kendi coğrafyasını okşayan bulutlar
Perde perde açılır, aydınlatır yüzünü
Gülümser gizlice...

Sen ki ey aşk;
Kendi günahında yıkanan,
Kendi tezgahında dokunan
Tehir nedir bilmeyen
Bir sıla özlemi, bir kalp yarası değil misin?
Kirlenme esaretin asi yüzünde bile,
Korkma gönüllerin kutsal türküsünden
Soğumaz sır dolu yüreğin
Korkma!

Rengini yitirmiş olsa da geceler
Bitimsizdir hayaller.
Senindir, aşka kanat çırpan yarınlar.
Tohum ol çılgınca düş toprağına
Sarmaşık ol, dolaş gönül ağacına
Burcu burcu aşk kok, çiçek aç
Şarkılarla, şiirlerle mayalan.
Bestelen, düş dillere
Biçim değiştirsin sevdan üşüyen ellerinde
Ağlasın gözlerin Islak ıslak
Utanma! ...
Bıçak keskinliğinde bir ezgidir aşk;
Okyanusa bırakılmış bir köle,
Acı bir çığlık, acı bir yaşam
Ya da bir asır kadar eski,
Bir asır kadar uzak...

Unutma!
Gündüz ışıkta titreşen kar taneleri
Geceyi bekler tutunmak için sokak lambalarına
Göz kırpar, eritir, tüketirler şekilli bedenlerini
Ağlar içten içe, yanar canları...
Sen de ağla, sen de akıt gözyaşını
Ayıp değil ki ağlamak! ...
İpi doğru çekilmeyen kuklalar da
Edebini terk eden aşklar da ağlar...


Rukiye Çelik
03.11.2008 09:23:00