Deniz kızıl, sabah sessiz, gözler ufukta bekler,
Yavru vatan ağlar sessiz, bir umut dilek diler.
Ana kuzusu çocuklar, gözyaşında saklıdır,
Zulme susan her ada, bir gün elbet çatlar, kırılır.

Kan ağlıyordu Girne’de, taş bile isyan eder,
Kıbrıs Türk’ü dualarla göğe niyaz yükseltir.
"Yetiş ey Anadolu, yetiş ey şanlı hilal!"
Diye yankılanır sema, dağlar secdeye varır hâl.

Ve sabah 20 Temmuz, çelik gibi bir nida:
“Barış için geliyoruz, mazluma can, zalime dâ!”
Paraşüt iner gökten, toprağa düşer dua,
Her karışına niyet olmuş, Mehmetçik her yana doğa.

Yürek değil; kaya inmiş, dağ gibi asker iner,
Her adımı destan olur, toprağa nur dökülür.
Bayrak girer Lefkoşa’ya, umut olur karanlığa,
Kıbrıs bilir, özgürlük bir kez gelir bu dünyada.

Şehit düşer yiğitler, toprağa yazılır ad,
Kimi on dokuzunda, kimi daha on sekiz yaşında.
Ana ağlar, ama bilir: "Vatan için her can feda,"
Barışla gelen bir orduydu; işgal değil, rahmetti o sabah.

Ey 20 Temmuz! Unutulmazsın, unutulamazsın,
Sen bir seher vaktisin; mazluma doğan sabahsın.
Kıbrıs seninle gül açtı, seninle sustu silah,
Sen geldin diye yazıldı: Barış da bir zaferdir aslında.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(20 Temmuz 2025)