ACININ DİĞER ADI KAYBETMEK

Sevdiğin birini kaybetmek
Başka bir boyuta geçmek demektir!
Kimse duymaz sessiz çığlığını!
Gördükleri göz yaşındır sadece.
Göz yaşında akmaz ki, Donmuştur gözlerinin pınarı.
Sabretmeyi telkin edersin kendine,
Geçecek her şey gibi, her karanlık gece gibi.
Bilemezsin yalnızlığın kalıcı, istenmeyen, hayatını gaspeden misafirin geldiğini!

Cenaze defnedildikten sonra Herkes çekilir evine.
Karışır ailesine, dönmüştür rutinine bile.
Hayat devam ediyor,
Hayat devam ediyor mu gerçekten?
Teselli verirler sana...
Zaman her şeyin ilacı...
Zamanla geçecek!
İnanmak istersin,
Zaman onları yalancı çıkarır...
Zamanla kaybettiğini daha çok ararsın,
En iyi anını paylaşmak,
En zor anında yanında olmasını beklemek gibi.
Sonra " Zamanla geçmediğini, zamanla acına alıştığını" anlarsın.

Her şey senin aleyhine işlemeye başlar.
Kapın çalınmayacak, beklediğin gelmeyecek...
Sarılamayacak kolların artık sevdiğinin boynuna!
Masada boş kalacak yeri,
Açılacak boşuna birkaç gün servisi, sonra kızarak kendine, kaldır şunları gelmeyecek anlasana!
İstemeye istemeye,
Savaşa, savaşa
Duygularınla vedalaşırsın her bir zerresiyle.

Dün yanında olanlar,
Şimdi seni acımasızca eleştirmeye, yargılamaya başlayacak.
Senin yaşamaya, nefes almaya hakkın yokmuş gibi.
Mümkünse dört duvar arasına göm kendini.
Renkleri unut, saçlarını savurmayı da...
Gülmeler sana yabancı,
Sakın yaklaşma...
Başına taç,
Bitmeyen bir yasın başındasın.

Hatıralar canlıdır hâlâ, İnanması zordur, kabul etmek de.
Avutursun kendini, gitmedi gidemez...
Bir şaka, bir oyundur, belki de kâbus!
Uyanacağım ve son bulacak bu oyun, bu kâbus!

Hatıralar bir bir solmaya başlar.
Hayat grileşir, ses veren yok!
Yattığı yatak boş, hiç buruşmamış belli ki odasına uğramamış.
Bu sessizlik bu grilik içini kemirmeye başlar!
Ne zamanla geçer,
Ne zamanla unutursun.
Çöker bir ömür boyu yüreğinin tam orta yerine koca bir sessiz çığlık!

Bu sessizlik...
Bazen öfke olur sözlerinde.
Bazen kahkahana çarpar,
Bazen gözlerinde ki hüzüne,
Bazen dudağının kenarında alaylı bir tebessüme düşer.
Yüzünün rengi daima solgun,
Boynu bükük bir çiçek gibi, acını yansıtır!
Bitmez tükenmez bir yasın!
Uyanamadığın kâbusun!
Seni terketmeyen yalnızlığın!
Daima hatırladığın en kadim hatıralarınlasın artık.

Yazar/ RADİYE DİRİ

Ölmeden ölmek gerek Aslında hayatın ta kendisi, gerçeğidir budur!