10
Yorum
71
Beğeni
0,0
Puan
651
Okunma
Sessizce çökerken içime sis
Bir perde iner yavaştan.
Artık
Ne yönüm bellidir
Ne de gideceğim yer.
Kendi içime sığınırım
Böyle zamanlarda.
Görünmeyen bir kıyı gibi
Kaybolurum kendimde.
Her adımda
Biraz daha derine yürüyerek.
Sessizce çökerken içime sis
Belirsizlikle yoğrulur düşüncelerim.
Biraz daha silinirken geçmiş izlerim.
Üşür hatıralar, titrer içimde.
Bazen korkutsa da bu beni.
Gerçekte saklar en kırılgan halimi.
Sessizce çökerken içime sis
Sesler boğulur,
Kelimeler yankılanmaz olur.
Suskunluktur tek yoldaşım.
Kimse anlamaz bendeki sessizliği
Bir tek ben bilirim
İçimdeki sis,
Hem örtüdür
Hem de sır’dır bana.
Kendimde kaybolurken
Kendimi bulmamın çığlığıdır biraz da..