Zemheride yanan ben, kor ateşte üşüdüm
Kardelen çiçeğini yüreğimde taşırken
Maşuğun gözlerinde kurumayan yaş idim
Zalimin attığı ok ciğerimi deşerken

Doğar doğmaz alnıma yazılmış bu kaderim
Anladım aşk yolunda savrulmakmış hederim
Ben bu çile yolunu, düşe kalka giderim
Pes etmek olur mu hiç Ferhat dağlar eşerken

Kırıldı düştü kalem, yazarken hikayemi
Rotası çizilmeden yüzer mi söyle gemi
Yaş kemale ermeden gönül almaz ki demi
Kışı düşünmez insan baharını yaşerken

Gam çekmekten yoruldu, yıkıldı bak duvarım
Dökülsede sıvası hep yeniden sıvarım
Umudum tastamam da düşlerim kaldı yarım
Dünya bırakmaz beni ecelime koşarken...

Küçük; idim velâkin zirvelerde dolaştım
Ne eğildi dik başım ne kötüye bulaştım
Karlı dağlardan geçip, dikenli yollar aştım
Bilemedim sonum ne acılarla pişerken...

Necla Polat Hasbutcu ✍️
(Küçük kız)