Kalemim küsme n’olur, bir kuru zemindeyim
Küçük bir satır dâhi yazamazsan ölürüm
Kaynar gönül kazanım dertlerin demindeyim
Çöz dilimin bağını, çözemezsen ölürüm...

Ufaktan yaklaş hele, gel hadi barışalım
Duygu benden söz senden, meydanda yarışalım
Yüreğimden tut beni, ummana karışalım
Denizlerde rotamı çizemezsen ölürüm...

Sen gönlümün elçisi, duyguların dilisin
Kimi zaman çok uslu, kimi zaman delisin
Bülbülleri coşturan, has bahçenin gülüsün
Diyar diyar gurbeti gezemezsen ölürüm...

Yazacaksan Hakk’ı yaz, sadece O’na eğil
Doğruları söylemek, ar değil, kusur değil
Düşmana arka çıkma, sırrını verme oğul
Nefsimin hilesini bozamazsan ölürüm...

Gecemi feda ettim, kalemim gör ki sana
Uykularım şahittir, yaşattığın bu âna
Şiirsiz koyma beni, yazık etme bu cana
Feryadımı kağıda dizemeszen ölürüm...

Benim yüce kalemim, gönlümde anzer balsın
Coşup çağla durmadan, okuyanlar feyzalsın
Necla’nın dert ortağı, tutunduğu tek dalsın
Poyraz esen yeline, kızamazsan ölürüm...

Necla Polat Hasbutcu ✍️