Yine efkâr bastı garip gönlümü,
Bugün de kelâma söze sarıldım.
Hicranla doldurdum mürekkebimi,
Kalemi bıraktım göze sarıldım.
(Necla Polat)


Yalnız idim, âşık oldum bir zaman,
Derdim dökmek için saza sarıldım.
Soğuk yüzler görüp dondum her zaman,
Hayal ile her dem yaza sarıldım.
(Lokman Gül)


Bir zamanlar ben de sevdaya düştüm,
Aşkın ateşiyle kavruldum, piştim.
Desen ki: "Dağları ben nasıl aştım?"
İçerimi yakan köze sarıldım.
(Necla Polat)


Ayrı düştüm yardan uzak illere,
Anlatamadım hiç derdim ellere.
Kapıldım bir vakit esen yellere,
Yürek dondu kaldı, buza sarıldım.
(Lokman Gül)


Gurbet yakamıza dikilmiş gömlek,
Vuslat için bazen gerekir ölmek.
İçim kan ağlarken yakışmaz gülmek,
İçimdeki küçük kıza sarıldım.
(Necla Polat)


Sabır, şükür ile erdim hayatta,
Mutluluk resmini serdim hayatta.
Yalnız bir gerçeği gördüm hayatta,
Tamahkâr olmadım, aza sarıldım.
(Lokman Gül)


Bunca yıl yaşadım, gel sen hayra yor,
İnsanlar kurt olmuş, birbirini yer.
Gördüm ki dünyada dost bulmak çok zor,
Ben de merhametli dize sarıldım.
(Necla Polat)


Aptal olan duymaz, anlamaz, bilmez,
Dediler: "Kısas kıyamete kalmaz."
"Eğri ağaçtan düz baston olmaz."
Ömrümce her zaman düze sarıldım.
(Lokman Gül)


Sormadan yaşadım bu hayat niçin,
Çalıştım, didindim bir ömür için.
Ben sıramı savdım, şimdi siz geçin,
Sonunda üç metre beze sarıldım.
(Necla Polat)


İnsan yetmez asla kendi kendine,
Lokman der: "Aksam da daim bendime."
Benlikten kurtuldum, geldim kendime,
Aşkla, heyecanla bize sarıldım.
(Lokman Gül)
Şiir Düeti: Necla Polat - Lokman Gül