1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
112
Okunma
Bir an sustu içim, fırtına gibi,
Savruldum benliğimin en dipsiz yerine.
Ne aynalar tanıdı yüzümü,
Ne yüreğim kabullendi beni kendine.
Affet…
Üzerine çok geldim hayatın,
Kırıldım, kırdım, unuttum…
Sonra bir gecede yüzleştim kendimle,
Ve kendimden iğrendim.
Kalbimde yankılandı sözlerin,
"Ben buradayım" dedi Rabbim,
Utanarak indirdim başımı,
"Affet beni, yine geldim."
Dizlerimin bağı çözüldü secdede,
Söz verdim, içimden değil, ta derinimden:
Bir daha savrulmayacağım nefse,
Bir daha unutturmayacağım kendimi kendime.
Gözyaşlarım şahit olsun,
Titreyen ellerim, susan dilim…
Sözüm sana Ya Rab,
Yalanı olmayan tek kalbimle geldim.
Yalnız kaldığımda kendimle,
Artık sen olacaksın yanımda.
Karanlığa değil, ışığa yöneleceğim,
Ve her secdemde yalnız sana tapacağım.
Şenol
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
