Kalbime doğan bir sabah gibisin,
Usulca, telaşsız... ama umutla.
Işığınla uyanıyor uykularım,
Her seferinde ilk gün gibi,
Her seferinde yeniden.

Kalbime esen bir rüzgar gibisin,
Nazlı, serin, ama ruhumu okşayan.
Sözlerin dokunmasa bile bazen,
Sessizliğinle bile sarsıyorsun beni,
Gözlerin geçiyor içimden usulca.

Kalbimde yanan bir kıvılcım gibisin,
Önce bir bakışla başlıyor her şey.
Sonra içimde büyüyen bir yangın —
Ne kül bırakıyor ne pişmanlık,
Sadece seninle yanmaya razı bu gönül.

Kalbime düşen bir gölge gibisin,
Güneşle gelen ama gidince eksilen.
Bir varlık, bir yokluk arası sen,
Hem huzurun adısın hem de özlemin.
Sende başlar, sende biter tüm çizgilerim.

Sen gelince
İçimde bir şey yerini buluyor;
Bir sabah uyanıyor gözlerimde,
Bir rüzgar geçiyor tenimde,
Bir alev tutuşuyor kalbimde,
Ve bir gölge düşüyor geceme —

Sonra anlıyorum ki,
Ben sadece seni sevmiyorum;
Sende yeniden doğuyorum,
Sende esiyorum,
Sende yanıyorum,
Ve sende kayboluyorum…

Sen,
Benim başladığım
Ve bittiğim yer gibisin.
Adını her andığımda
Evren susuyor,
Kalbim konuşuyor ve şöyle diyor;
“İyi ki varsın.”