Acı Güzderviş suskunluğunda gün yorgun yüzüyle düşlerden arta kalan boşluk içinde… -kırılan sırça köşkün hücresinde poyrazın önüne kattığı keklik sesi- yaşlı incir dibinde köhne hayaller nergisler boynun bükmüş bahçede avutmak mümkün olsa keşke notası yitik nağmelerle… iki gözyaşı aralığında aşk umut karanlık sularda dibe vurmuş hayat kırık camda beliren buğulu bir yüz ve her kırıkta sisler ören güz… anladım mutluluk kelebek kanadında sadece bir zerreymiş... …. ay gecenin koynunda eriyor yıldızlar sönük… yalpalayan gölgene ve kırık dökük sesine sarılıyorum kayıp gidiyorsun avuçlarımdan… çaresiz yağmurla örtüyorum yalnızlığımı ayrılığa zimmetli şiirler avutmuyor artık kirleniyor tüm harfler… bitkin yüreğim acılara teslim düşüyor dikenli tellerle çevrili düşler üzerine… Aslı Aydın |