10
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
177
Okunma
Gecenin koynunda
yıldızlar şahit,
Bu isimsiz derde,
bu sonsuz ahde.
Gök kubbe sırdaştır,
ay düşünceli,
Yalnızlık, ruhumun
en sadığı, bende.
Seherde yakarır,
ruha hitabe,
Umutla yoğrulmuş
bir anlık tövbe.
Her tan vaktinde
yeniden yanarak,
Sorarım: "Bu hasret
biter mi acep?"
O kıvılcım değil,
bendim tutuşan,
Zamanın dışında
bir anla buluşan.
Ne ben eski benim,
ne yer eski yer,
Varlığım, yokluğun
içinde yaşayan.
Artık ne o name susar,
ne bu ateş,
Gönül, alev alev yanan
bir güzergâh.
Dumanı duadır,
külü ise şiir,
Sessizliğin ortasında
bir "Eyvah!"