ne kadar yazsam az sana
bir mechule gidiyor kayıp yalnızlığım..

her yerde sen varsın
kokun sinmiş şehrimin sokaklarına
pembe balonlar uçuyor gökyüzünde
ve seni davet ediyor bu aşkın masalına..

bulutlar ağlarken mısralarıma
parıldayan bir yıldız buluyorum gözlerinde..

nefesim değerken tenine
odamızı bürüyen sessizlikte
canhıraş bir teslimiyete bürünüyorsun
ay ışığı yüzüne dönüyor
büyüyorsun kebir cümlelerimde..

saçların dökülürken yüzüme
ruhumu saran uhrevî aydınlık
ve libasının kırmızısından yanaklarına düşen allık..

nereye dönsem sen varsın
inan hiç bilmiyorum yönümü
beni ne zaman hatırlarsın
titrerken yokluğun sabahında gündönümü..

kalemim çıkmıyor esaretinden
bir sır ver kurtar yarınlarımı..

bilirim makus bir bekleyiş benimkisi
sana adadım tüm varsaydıklarımı..

öyle güzel yoksun ki uğruna diziliyor heceler
tedirginliğimi betimliyor kapkara geceler
bilesin çok kadın yerinde olmak ister
dön kara yazım dön aç kapılarını..

dön kara vicdanlım dön göster yüzünü
senden başka kimse alamaz gönül evimden hüznümü..