VefaDüşüme bir gülüş değdi Eylül baba, Bu sabah ilk defa Kasım’ın ayazında Burnunda tüten özlemlerin, Aşka adak sevişmelerin sanrısıyla terledim Zaman tırpanını sallarken anılarıma Celladıyken keşkeler iyikilerin Seni çaldım... Sol yanımda çarpıyor ellerin... Düşüme bir şiir değdi Eylül baba, Bugün sesinde ağladım Pişman değilim... Omuzuna yaslandım mısraların Saçlarımı okşadı kırk yıllık hasret Sahi nerede o sevdiklerimiz, Hani bizi sevenler? Vefadan uzak kasvet... Gözüme yaş indi Eylül baba, Dünü geri getirmeyecek hiç bir harf Kelime oluşturunca, Sevgiliye rediflerde dizsek, Dosta sitemlerde etsek Neye yarayacak onlar göz ucuyla bile bakmadıkça? Ellerim toz toprak Kapısında secde ediyorum şarkıların Vicdanım ölüm döşeğinde Hangi bahane beni aklayacak? Hangi şiir seni gitme dediklerine kavuşturacak? Döşüme tekme indi Eylül baba, Kaçıp kuytu köşelere Bir tek seni kurtarabildim, Yaralarıma iyi geliyorsun diye. Kahvenin telve dili bırak başkalarını uyutsun Hatrını alalım biz, Şiirlerimizi doyursun Elif SEZGİN |
Duyguların yoğunlaştığı
Keşkelerin hatırlandığı
Şarkıların hüzün koktuğu ay...
Eylülün hoş hüznünü
Ruhun berraklığını yaşattı şiiriniz!
Saygı ve sevgiler