gidemiyorum
gidebileceğim gizli
bir sığınağım var sanmıştım
işgal edilmeyen bir köşecik arayışındayım

aynı koltuğun üzeri gözyaşı gölüm
ayrılışa atamadığım her adım yaşarken ölüm
boğazımda kenetlenmiş acının eli
her nefesim iç çekiş her sesim ah eden deli

yalnız bırakıldım bekle bekle denilerek
artık son bulsun bekletilmek
haram mı bana
başkalarına helal olan gülümsemek

neden niçin nasıl soruları örümcek ağı
değişmiyor yıllardır yüreğimin odağı
Azrail gelsin artık selamı çaksın
oluk oluk akıttığım yaşlarım günahlarımı yaksın

doğdum doğalı gözlerim ağlamaktan şiş
yetsin bu işkence, eğri büğrü bu gidiş
Rabbim başkasından fayda yok sen yetiş
nasıl başladıysa öyle olsun bitiş

Allahım
bu garip kulun ıstıraptan arınsın
ruhum artık kederli vücudunu bıraksın
özüm terk edip beni sonsuzluğun nehrine aksın...

Gülhan Çeliktaş