Şirk koşmak mı kendine
Tövbe, tövbe
İnsandan bellesen ağacı taşı

Benzetmeler dünyalı,
Hatırlamaklar ölümlü
Bir şarkının gülümsemeli nakaratı
Toprak toprağa kaybolsa,
Olmasa dirilen sorgulu yarın
Duvarlar bile sorumluluk sahibi
Yansıtıyor sana seni

Saçlardan damlalar çalmaya
Yağmur geldi yine çıplak
Kesmedi biletini alınlardan serin bahar
Göğsünde yumruk kadar atım
Gecenin gözlerinde pencereleri
Bu ıslaklıklar çabuk kurumaz
Açmaz yüzden yüze güneş peçesini
Tövbe, tövbe çabuktan
Sevdanın bilime sisli kimyası,
İmanın bağdaşından geçen ışık yılları
Atmadan yayana elit aksan teyzeler
Bizi kamunun taşıtlarından

Sen beni bilmesen, ben seni
Akustik bir sağırlık
Çözse yarından istençli dili
Tövbe denir yine de
Çoktan mahmuzlanan göğüsler
Sererler yaşamak motifli yaygılarını
Gözlerin uzak evlerine

İmandan mı eksilmek böyle
Dirilmek mi böyle böyle ölerek
Duvarlar yarılsa ikiye
Bir olur belki sonraki adım
Tövbe, rengini rengim edip
Göğünde uçamadım ise



Ş