bir kadeh daha içsem ölmem ya
ölemem zaten ben şu aldığım tada acırım
kıyamam da güzelliğe
ölmem ya kırmızı yanaklarım olur fena mı
masamdaki elmalara benzesem
dilimlenmiş mi dilimlenmemiş mi
dilimlenmemiş tabi canım, kocaman kırmızı
“yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?”
ne güzel söylenmiş bak
elmaysan kurtuluşun çok demek ki
elmaysan sevmeye de bilirsin
severim ben çok
herkesi
iyiliklerini çıkarmaya koşuveririm hemen
bir elmanın iki yarısı bir bakmışsın ben
bir elmanın bir yarısı bir bakmışsın yine ben
ah içeyim ben içeyim
bir elma kadar bile hayrım yokmuş kendime
düşünmem ki kendimi
içimdeki mutluluğu süzüveririm başkalarına
hayırım yok kimseye
hayata yeni evetlerini çıkarmaya gidiveririm
bir elma kadar duruşum yokmuş
ah elma değilim ki sevmem şart olmasın
severim ben çok severim
sevilirdim de eskimesem
bir elma kadar ömrüm yokmuş
zaten kalan da zehirden elma değil miymiş

içeyim ben içeyim

demek “bütün iş Tahir ile Zühre olabilmekte” değil
"yani yürekte" değil
benim işim elma olabilmekteymiş



Nazım Hikmet