insan kuş misali diyorlar da sevgilim
bir kuş kadar mi olamıyor özgürlüğümüz ki
koltuğumuzun altında
ayaklarımızın dibinde
aman bir şey olmasın diye sakladığımız
küçücük çantalarımızla bağlanıyoruz geçmişe
bir kuş gibi gidemiyoruz
kanatlanmaya
yaşabilmek umuduyla
az sonraya açıp ağızlarını bas bas bağıran
ve
çarpmadan birbirlerine bir de
dönüp duran bir kuşçuk kadar da mı yok ki aklımız
tökezleyip duruyoruz durmadan
ya da değerimiz ki
çarpıp duruyoruz durup durup birilerine

ah sevgilim bu güzel havalarda da gelmiyor mu ki keyfimiz başımıza
ne deniz havası alıyoruz
ne havasını denizin içimize
o kadarcık da mı özlenmiyoruz
ne ben koşabileceğim şimdi kuşlar ardına
ne sen geçebileceksin aralarından
birazdan onlar da küsecekler bu halimize
kaçıverecekler
çocuklara hem de

ben
büyüyorum bak sevgilim