Diri bir yağmur damlasını şahit tuttum:
Toprakla olan tema/s/ımda saklı bir çiy tanesi gibi
Aşkın ambarında uzandığım döşek
Kader verirken muhtırasını
Sahiden de yaşamaya yürek gerek.

Gün geceden ayrıştı:
O hüznün minvali ki…
Terim tinime kavuştu
Sadaka verdiğim kuşlar misali
Örtündüğüm aşkın lahiti
Lanet bildiğim kâbusun tefrikası
Güncemde dolgun cümleler
İki kaşın iki gözün dahi yetmediği;
Alametifarikası evrenin,
Hayra alamet imgeler…

Dindi yağmur
Revnak damlaları kutsadı Tanrı.
Dimağımda saklı hatıralar
Ansızın kayıplara karıştı
Hamdım piştim madem.
Hamt ettiğim kadar dokundum tepeye
Tepeleme duygulardan örülesi o lahit
Bir düştüm ki yere
Bilmediler yere dökülenin düş olduğunu
Bilemediler bir düş mektebiydi yaşama
İnfazı geciken
Aşkı rencide eden cümleler.

Arşı alaya çıkan sevincim önce kutsandı sonra mıhlandı
Mimlendiğini yeni gördüm,
Mil çektikçe gözlerine şeceremin
Göz gözü görmezken
Allah’ın bir de verdiği kalp gözü içtimada
İtirazsız ve katıksız yaslandığım çınar ağacı
İhya edilesi mısralar kök salmış
Korlarda yaşanan izdihamın
Uleması.

Şarkılar ve şiirler
Şirret gölgeye verip veriştirdiğim
Bir cıngılda saklı iken hayatımın hikâyesi;
Edimler ve izlekler
Efkârı yitmedi gitti günün
Geceye kavuşulası bir an ki:
Sözcüklerle eşleşen duygular tam bir kördüğüm

İhtimamla sevdim seveli
İtirazsız kabullendiğim kaderi
Dolduruşa getiren nükteler
Oysaki nutku tutuldu bilmiştim hayatı
Nüktedan bir sevdaya da kanat açan şairin hülyası

Derinde en derinde yürek:
Delişmen rüzgâra ne gerek?
Delici gözleri efkârın
Yatıya kalan hüzün coğrafyasında
Seken heceler
Kekeme düşlerin hülasası
Yana yakıla yaşamak ne ki?

Yakardığım kadar Rabbime;
Topladığım meyvelerdi ruhuma giydirdiğim yelek
Önce sevgi sonra umut
Güzergâhında inancın
Elbet sözcüklerdi servetim
Ve sözcüklerle yüreğin söküklerini diktiğim…

Kurşun misali kimi acı
Kurşun kadar ağırken da yüreğin nazı
Niyazıma aralıksız eşlik eden melekler
Kerevite çıkmadan şiir
Tahliye ettiğim bir ömür
Nasıl ki yongası yüreğin
Tutuşan imgeler ve aşk
Elbet Sümen altı hüzün
Gayri safi milli hasılasında dünün.

O istila ki aşka namzet;
Hünkârı yalnızlığın
Diken misali batan derine:
Kalem yazmadığında bozguna uğradığım
Boca ettiğim bunca duygu ve yalnızlık:
Yoksa neyime gerek şiirler…