Sormuşsun Allah’a: “Gelen dinlerden,
Hangisi yanlıştır, hangisi doğru?”
-Yalnızca semavi olan dinlerden,
Aslında hepsinde aynıdır çağrı.

Haddime düşmemiş kimseyi yermek.
Amacım değildir kalbini kırmak.
Niyetim soruna bir cevap vermek,
Tabiki sana da sorular sormak…

…Vurulanda insan, vuranda insan,
Her tarafta savaş, her tarafta kan,
“Bunların içinde kimler günahkar?”
-Burada duygusal bir feryadın var.
Kendince haklısın, hakkın sormaktır,
Hakikat her neyse ona varmaktır.
Anladım zihnini hayli yormuşsun,
Ve yine Allah’a şunu sormuşsun:
“Neden rahat durmaz kullar?”Demişsin,
-Adl lafzına asla değinmemişsin.

Adl’i biliyorsun; Allah’ın adı,
Her kulunda vardır bin bir muradı.
Yaratmış insana, akıl vermiştir,
İnsanlar bununla hep istemiştir.
Sorunun cevabı aslında budur,
Özet ile: ‘İnsan hep sorumludur.’
Sorumludur çünkü sahiptir akla,
Tercihini yapmış o savaşmakla,
Mazluma her türlü acı yaşatır,
Belki de zulümü arşı kuşatır.
Canı ne isterse özgürce yapar,
Şer yolunu seçer, gidipte sapar.
Allah’ın kulu bu, şer niyetlidir.
Demiştik ya Allah adaletlidir.
Bilmeyenler Allah zalimdir sanır,
Oysaki herkese eşit davranır.

Düşünki insanı mesul kılacak,
Sonra da gelecek engel olacak.
Kul demez mi Rabbim senin kulundum,
İsteğimi senin rızana sundum.
Sen beni akılla sorumlu kıldın,
Sonra da yetkimi elimden aldın.
Şimdi bu yaptığın sence doğru mu,
Sendeki adalet gerçekten bu mu?
Hak, hukuku böyle kuramazsın ki,
Üstelikte hesap soramazsın ki.
Dedim ya yetkimi elimden aldın,
Benide bir çıkmaz vadiye saldın,
Hem akıl ver bana bir tercih yaptır,
Hem bana engel ol, ateşe attır.
Kullarına böyle rahmet yağar mı,
Bu yaptığın Allah’lığa sığar mı?
Diye soruverse biri Allah’a,
Bence haksız olmaz haklı vallaha.

Madem Allah kula akılı vermiş,
Üstelikte ona yolu göstermiş.
İster kötü olsun, isterse iyi,
Kabul etmiş olur artık her şeyi.
Kul eğer özgürse tercihlerinde,
İşte o an artık sorumlu dinde.
Zalim zulüm eder dehşeti büyük,
Mazlum acı çeker gayreti küçük.
Burada gizlidir hakkın rahmeti,
Tecelli ediyor hak adaleti.
Yani diyorumki Allah kuluna,
Engel olmaz, taşlar koymaz yoluna.
Hakikati bulmak böyle bir şeydir,
Adaletli olmak böyle bir şeydir...

Soruların fazla, lakin mantıkta,
Çoğunda bulunur yığınla hata.
Mesela demişsin ay bölünmesi,
İnanmam ben buna, bu neyin nesi?
Aslında sorunda haklısın yine,
Velakin burada zorluk ne dine?
Hiç yokken varlığa gelmiş ise ay,
Sonra parçalamak olmaz mı kolay?
Düşünki, hiç yokken var etmek mi zor?
Yoksa var olanı sır etmek mi zor?
Hadi ay’ı boşver bak kainata,
Bulamazsın asla bir yerde hata.
Yokluktan varlığı kabul edersin,
Varlıkta tasarruf olamaz dersin.
Hatalı soruya cevap verilmez,
Bu konuya öyle üstten girilmez.
Diğer soruları ele alalım,
Biraz daha derinlere dalalım.

Ahlak konusuna girmişsin fakat,
Ahlak nedir üstad? Sen onu anlat!
Ahlakı ne şekil belirliyorsun?
Doğruyu nereden sen biliyorsun?
Doğru dediğin şey ya bir yanlışsa,
Ya bu gerçekten bir aldanışsa,
Ya yanlış dediğin gerçek doğruysa,
Üstelik her şeyin anlamı buysa.
Mesela hırsızlık yanlıştır dersin,
Hırsızdan da her dem nefret edersin.
Bir hırsız gelipte dese ki sana:
Gel aşık doğruyu sen göster bana!
Ben çalmaya doğru bir şeydir derim,
Bu yüzden çalmayı çokça severim.
Sen de diyorsun ki hırsızlık yapmak,
Yanlış bir iştir bu yola sapmak.
Madem böyle söyler aşığın dili,
O halde sen bana göster delili!
Ahlakılı olmamın nedeni nedir?
Aklımı kemiren bir düşüncedir.