0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
254
Okunma
Şimdi, her nefeste biraz daha eksiliyorum.
Sana yazılmış, ama hiç okunmamış mektuplar var hâlâ çekmecemde,
Küllükte yarım yanmış izmaritler,
Her biri sessiz kalmış cümlelerim var...
Karanlık, dostça sarıyor omuzlarımı,
Rüzgâr suskunluğumu okşuyor sanki usulca.
Ama en iyi sen bilirdin beni;
Sessizlikte en çok ben konuşurdum seninle.
Şimdi,Bir sigara yakıyorum,
İçinde sen, dışında özlemin olan.
Dudaklarımda acı bir tat bırakan,
Çektikçe her dumanla birlikte yokluğunu ısıtan.
Bir zamanlar gözlerinde yanardım,
Şimdi izmaritlerde sönüyorum.
Ve her duman ile birlikte,
"Keşke"lerle günden güne,
Küle gömülüyorum.
