METFENDüş vurgunu bulutlar tandan önce uyanır Kalbi yorgun serçenin ıslanır kanatları Rüzgar hep ayaz taşır yaş kirpiğe dayanır Üşüyen duâlar da saklanır vuslatları. Kuruyan goncaları güle devasız çile Bağın da bülbül ötmez figânı gelmez dile Kurduğu düşten düşüp sonunu bile bile Bir umut diye kurar yarına muratları. Kırıldıkça dalları yaprakların savurur Bahar da terk edince hazan teni kavurur Dirense de bedeni köklerini kar vurur Yolları daraldıkça yorulur kıratları. Mabed-i kahr’ı taşır aşiyana yüreği Son söze nefes yetmez sızlar vicadan direği Metfene yaklaştıkça savruldukça küreği Recâ boynunu büker kurulur sıratları. Leyla Usta . |
Ben bu şiiri nasılda gözardı etmiş kaçırmışım, Leyla Usta, gerçekten harika bir şiir, teşekkürler sevgili dost kalem sevgiler güzel yüreğine.